Jun 25, 2005

یک شعر

مثل دري مثله تر


ناتمام است، ناتمام
از تو دري كه به پرواز
از از تو گشوده مي شود
ناتمام تر


پروازْ شكلِ مثله‌ي آزادي است
پروازْ شكلِ مثله‌ي آزادي است


و من شبيه تو در اين …. شنيده نمي‌شود


تند تند تر
از خيابان ها
تنها تبي است سوي پنجره
تند تند تر
هراسْ مثل تجاوز يك آسمان
تند تر


اي من، گَر‌‌‌‌َم آن روز كه به پرواز خواندي
از مثله هاي توي هوا انديشه نكردي
مثله تر


اشباح ريز
توي هواي كهنه ي بعد از ظهر
يك دست سگرمه ها سنگين
يك دست داروي نظافت


اي من، اين آسمان
از شعله هاي فراموشي باز است
مثله تر


ناتمام است
از تو دري كه به پرواز
شكلي شبيه مثله‌ي آزادي


عليرضا بهنام
3/4/1384

Jun 19, 2005

تا شرمسار تاريخ نمانيم

روزگار بازي هاي غريبي دارد.نتيجه ي انفعال و نشنيدن صداي كساني كه خطر فاشيسم را بيخ گوش ملت ايران مي ديدند همين شد كه مي بينيم. حالا رو به روي ما انتخابي سخت تر از پيش قرار گرفته است . در شرايطي كه صداي طبل هاي پيروزي پوپوليسم و فاشيسم شنيده مي شود چاره اي نداريم جز اين كه به نداي عقلمان پاسخ مثبت دهيم و نگذاريم آبروي ايران عزيز بيش از اين براي خشنودي دل هاي كساني كه كمر به قتل آزادي بسته اند هزينه شود.
به اين دليل در اين برهه ي حساس از تاريخ ايران موافقت خود را با مفاد اين بيانيه اعلام مي كنم و از همه ي دوستاني كه مي توانند بر احساسات آني خود غلبه كنند درخواست مي كنم كه آن ها هم چنين كنند تا فرداي به قدرت رسيدن فاشيست ها مانند ملت آلمان در دهه ي 30 ميلادي شرمسار تاريخ نمانيم
براي امضاي بيانيه به اينجا برويد


شرايط بحراني و حمايت از هاشمي
هم‌ميهنان گرامي؛
با توجه به نتايج اعلام شده انتخابات رياست جمهوري كه حكايت از آن دارد كه آقايان هاشمي رفسنجاني و احمدي‌نژاد به دور دوم راه يافته‌اند، ما امضا كنندگان بيانيه زير علي‌رغم آنكه مواضع كاملا متفاوتي در مرحله اول انتخابات داشته‌ايم، از آقاي اكبر هاشمي رفسنجاني در مرحله دوم انتخابات حمايت كرده و به طور جدي از همگان مي‌خواهيم تا براي جلوگيري از آن‌چيزي كه به عقيده ما يك فاجعه بسيار نزديك و در كمين است، به هاشمي رفسنجاني راي دهند.
از تمامي فرهيختگان منتقدي كه به آينده و سرنوشت ايران اهميت مي‌دهند مي‌خواهيم تا در شرايط كنوني، از بحث‌ها و نقدهاي تفرقه‌افكن خودداري كرده و ضمن راي‌دادن به هاشمي رفسنجاني ديگران را نيز دعوت به راي دادن به ايشان كنند.


(به‌روزرساني بيست و دوم، جمعه ، 11 و 30 دقيقه)
امضاكنندگان
• آرش آذرنگ –سعيد آرمات- محسن آزرم – امير آشتياني- محمد آقازاده - سيد مجتبي آقايي – مهرداد آموزگار - فرناز آهن‌كوب – منوچهر آتشي
• يوسف اباذري - فرزانه ابراهيم‌زاده- مهران ابراهيميان - مهرداد ابراهيميان - احسان ابطحي- محمدعلي ابطحي - حميدرضا ابك – هوتن ابوالفتحي – مجيد اثباتي – مهران احراري - سعید احمدزاده اردبیلی - بابك احمدي - پگاه احمدي – رضا احمدي- مهرداد احمدي شيخاني - بابك اخوت- كريم ارغنده‌پور- سعيد اركان‌زاده يزدي – محمود اروج‌زاده - نگار اسكندرفر- مجتبي اسكندري – حميد اسلامي - حميدرضا اسلامي – مازيار اسلامي – محمدحسين اسلاميان - مرجان اسلامي‌فر– سعيده اسلاميه – ابراهيم اسماعيلي - شاپور اعتماد – مجيد اعزازي - علي افتخاري مقدم - علي افصحي - مهدي افروزمنش – سعدي افشار - ساناز اقتصادنيا – پدرام الوندي - نيما اكبرپور – علي اكبري‌زاده- جليل اكبري صحت- گلي امامي- اسدالله امرايي – اميلي امرايي – مهرداد اميراسكندري - هوشيار انصاري‌فر – مصطفي انوش – حميد اوليايي- مصطفي ايزدي - هدي ايزدي – مژگان ايلانلو – محسن ايلچي -
• عليرضا باغاني – ساعد باقري- نگار باقري - عمادالدين باقي– مريم باقي – شاهين باوي- احمد بختيار – محمد بحرياري - نازنين برادران – پرويز براتي - افسانه براهويي - نرجس برآهويي- جلال برزگر -مسعود برجيان – زيبا بروفه - فاطمه بني اردلان – نگين بهكام – سهام‌الدين بورقاني – رحمان بوذري - علي بهراميان– مهران بهروزفغاني - عليرضا بهنام – شاهكار بينش‌پژوه – حميدرضا بي‌تقصير – منصور بي‌طرف -
• حسين پايا - پرويز پرستويي – بابك پورراد- وحيد پوراستاد – مجتبي پور محسن- فخرالدين پورنصري]نژاد- امير پوريا - علي پيرحسينلو - داريوش پيرنياكان -
• سينا تابش –سيد علي تاج‌زاده - امين تاجيك- زهره تاجيك- بابك تختي – تقي تقدسي – جواد تقدسي - مجيد تكلو - شاهرخ تندروصالح – منصور توكلي –
• مراد ثقفي -
• مهدي جاويدنيا- پويا جبل عاملي – مريم جعفراقدمي - محمدعلي جعفريه – بهمن جلالي- رضا جلالي – مصطفي جلالي فخر- حميدرضا جلايي‌پور – محمدرضا جلايي‌پور- محمد جلائيان برومند – ايرج جمشيدي – سيد محمد جندقي كرماني‌پور- افشين جهانديده- رامين جهانبگلو – رامبد جوان - خشايار جودت -
• بابك چمن‌آرا – رضا چايچي
• مهدي حسني – ناهيد حسيني - زهرا حاج‌محمدي – داوود حيدري - حميرا حيدريان -
• حسين حاجيان – پژمان حافظي - سيد رضا حسين امين- بزرگمهر حسين‌پور - امير حسين‌زادگان – آزاده حسيني - محسن حسيني – آزيتا حقيقي - محبوبه حقيقي – هادي حيدري -
• مسعود خادم - احمد خالصي – كامران خالقي - مهدي خاكي فيروز- عاطفه خانزاده – فرشيد خاموشي – علي خدابخش - ليلا خدابخشي – جمال خداپنهاني- علي خدادوست - مهرداد خدير- علي خزاعي‌فر- پريسا خسروداد - هادي خسروشاهين – الهه خسروي‌يگانه - مريم خورسند – عليرضا خمسه - اشكان خواجه‌نوري - مريم خوش‌راد – شيما خيري
• بهمن دارالشفايي - مهرزاد دانش - نادر داوودي – پوران درخشنده - خليل درمنكي – علي اصغر دشتي– محمود دردكشان – احسان دل‌آويز- قاسم دهقان – عليرضا دوستدار – پرستو دوكوهكي- محمود دولت‌آبادي - علي دهباشي - خشايار ديهيمي –
• سعيد ذوالفقاري -
• خشايار راد - سيروس رادمنش- سيما رادمنش - مهرداد راياني مخصوص – محسن رجبي زرگرآبادي - مهدي رحمانيان – اميرحسين رسايل – نيلوفر رستمي- ابراهيم رستميان مقدم - نرگس رجايي – سيامك رحماني -شاهين رحماني – محمدرضا رستمي – نيما رسول‌زاده- عليرضا رسولي‌نژاد - حبيب رضايي - سعيد رضوي‌فقيه – منير رضي‌زاده – فرشته رفيعي – بهار رهادوست-علي رهبر - محمد رهبر – منيرو رواني‌پور - محمدرضا رييسي – مهتاب رحمتعلي – محمدجواد روح – محسن رهامي -
• فخري زارع- اردشير زارعي قنواتي - مهدي زعيم‌زاده –
• اميرمهدي ژوله –
• رضا سادات – طوبي ساطعي – مسعود سالاري - بنفشه سام‌گيس – محمدعلي سپانلو – فرهاد سپه‌رام- حسن سربخشيان- مهرداد سرجويي- نيكو سرخوش- محمدرضا سرداري – كريم سرشناس- مهران سعيد كريمي - سيما سعيدي – مسعود سفيري– ليلا سميعي - علي اصغر سيد آبادي- حجت سيدعلي‌خاني - امير سيدين - مسعود سيفي اعلا – آندرانيك سيمونيان – حسين سناپور -
• امين شاملو – عبدالله شاه‌سياه - داريوش شايگان- محمد شايگان – يگانه شايگان - محمدرضا شرف – سعيد شريعتي - اعظم شريفي – ساجده شريفي - سيدرضا شكراللهي – ماشااله شمس‌الواعظين - مريم شهباز زاده- ابوالقاسم شهلايي مقدم- آزاده شهمير نوري – علي‌اصغر شيرزادي -
• پري صابري - رضا صابري – بهناز صادق‌پور – رضا صادقي - قطب‌الدين صادقي – فهيمه صاحبي- حميدرضا صداقت‌جم – رويا صدر- رسول صدر عاملي- احمد صدري – محمود صدري – علي صدوقي - سعيد صديق- نادر صديقي- حامد صرافي‌زاده – حسن صفدري – سيد مسعود صفوي
• سيد مهرداد ضيايي – حميد ضيايي‌پرور -
• سيدعلي طالقاني – فرشته طائرپور – پرويز طاهري - محمد طاهري- مسعودرضا طاهري - سيد شهاب‌الدين طباطبايي - ريحانه طباطبايي – سيد علي طباطبايي- ناهيد طباطبايي–قاسم طولاني – الهه طهماسبي -
• سيامك ظريفي -
• رضا عامري – سعيد رضا عاملي- محمد عاملي – بهزاد عبدلي – صادق عبداللهي - امير عربي – جواد عسگر- مريم عسكري– حسن عطايي‌راد - ليلا علي‌پور – امير عليزاده - رضا عليزاده – حسن عليزاده - مريم عليزاده - فريدون عموزاده‌خليلي -
• فريد غديري - سام غفارزاده – احمد غلامي – حميد غلامي - محمد غمخوار - دلارام غنيمي‌فرد - موسي غني‌نژاد -
• نيما فاتح- محمد تقي فاضل‌ميبدي- ياسر فاضل ميبدي – فريدون فاطمي – نادر فتوره‌چي- علي فخاري - اعظم فراهاني- عذرا فراهاني - مهدي فراهاني - محمود فرجامي – آرش فرح‌زاد - سام فرزانه – محمد فرنود – مجيد فروغي- مراد فرهادپور – فرشيد فرهمند نيا- حسن فرهنگي – فرهاد فزوني- مرتضي فلاح – امير فهيمي - عزت‌الله فولادوند - علي فولادي – احمد فيضي -
• احمد قابل – امير قادري - پيمان قاسم‌خاني – مهرداد قاسم‌فر – سيامك قاسمي - سهيلا قاسمي – اكبر قاضي‌زاده- ساناز قاضي‌زاده - ثمانه قدرخان - حامد قدوسي – علي قديمي - مرتضي قديمي – عليرضا قراگوزلو- فرامرز قرا‌باغي - محمدرضا قزويني – علي قنبري- مصطفي قوانلو قاجار– محمد قوچاني –
• نازنين كاظمي - عباس كاكاوند - مجتبي كبيري - مهران كرمي – حسن كريم‌زاده– حسين كريم‌زاده – يوريك كريم‌مسيحي - آزاده كريمي- ايرج كريمي - بهروز كريمي – بهزاد كريمي - بهنام كريمي - حسين كريمي- سعيد كريمي - مسعود كريمي- فرشيد كريمي- محمدعلي كريمي‌ابرقويي– كيانوش كريميان- محمود كشاورز - فاطمه كمالي احمدسرايي – عبدالله كوثري - كاوه كوثري - محسن كوهستاني- شبنم كهن‌چي- هرموز كِي – حسن كيائيان - كاوه كيائيان – علي‌اصغر كيميايي -
• پژمان گرامي- علي گلپايگاني- سيامك گلشيري – محمد گلزاري - انوشيروان گنجي‌پور– بهرام گودرزي - فرهاد گوران -
• شيده لالمي- ليلا لطفي –
• شهاب مباشري - زهرا مجتهد – سيد احمد مجيدي- مهسا محب‌علي - شهاب محبي - نيكي محجوب – پژمان محرابي - رضا محدث – ماهان محمدزاده- حسن محمودي – سهيل محمودي- محسن محمدي - سيد ابوالحسن مختاباد – سيد عبدالحسين مختاباد – حجر مرشدي - علي مرشدي – رضا مرواريد – محسن مديرشانه‌چي- جعفر مدرس صادقي– رؤيا مستانه - مهدي مصطفوي - علي مصلح حيدرزاده – حميد مصوري- محمد جواد مظفر- سميه مردانه – محمد مستقيمي - كاوه مشكات – ابوذر معتمدي – خزر معصومي - حسين معصومي‌همداني - علي معظمي – ليلا معظمي– اميد معماريان - نگار مفيد – بهروز مقدم - افروز مقيمي – مهدي مكاري - احمد منتظري - سعيد منتظري - نيلوفر منصوريان – كاظم موتابيان- بهاره مهاجر - اميرحسين مهدوي– اميد مهرگان – سيد اصغر موسوي - مينو مومني – احمد ميراحسان – سيدعليرضا ميرعلينقي- سيد علي ميرفتاح - نسرين ميرزايي- كاوه ميرعباسي - ايمان مؤيد طلوع –
• غلامحسين نادي- معصومه ناصري - مرتضي ناعمه – عباس نايي - ماهور نبوي‌نژاد- ابوالفضل نجفي- علي نشاندار - سپيده نظري‌پور- خسرو نقيبي - محمد نوري‌فر - امير نصري – محمد نصيري - سپيده نظري‌پور– مرجان نماينده - مهدي نورعليشاهي – سميه نوروزي - مهدي نوروزيان – محمد نوري اكبر نوكار – مهدي نويد- مانا نيستاني – امير نيكيار - هادي نيلي - ليلي نيكونظر – حجت نيكويي -
• زهرا واعظ – رهام وزيري – وحيد وزيري – حسن وزيني- آرش وطن‌خواه- خاطره وطن‌خواه – مرتضي وكيل - مراد ويسي -
• آرش هاشمي - حسين هاشمي - سيد هادي هاشمي- عزت‌الله هاشمي – رضا هاشمي‌نژاد – مهدي حجواني - زينب همتي – نيما همداني رجا – پيمان هوشمندزاده
• حسين ياغچي – سوشيان يزدان‌پناه- مهدي يزداني خرم– چيستا يثربي – رضا يكرنگيان - حامد يوسفي – مجيد يوسفي – ابراهيم يونسي –

Jun 16, 2005

معین انتخاب عقلانی

جنبش انديشه مداري و آزادي خواهي در روزهاي پيش رو در معرض آزمون دشواري قرار گرفته است . در شرايطي كه فعالان اين جنبش هر روز بيش از پيش از امكان پذير بودن اصلاح در ساختار قدرت نااميد مي شوند و در حالي كه كوشش هاي سال هاي گذشته براي نيل به رابطه اي معقول ميان حاكمان و عامه مردم به دليل مقاومت بخش هايي از ساختار مزبور در مقابل تغيير چندان نتيجه بخش نبوده است ، طبيعي است كه بسياري از روشنفكران و فعالان حقوق بشر عطاي اصلاحات را به لقايش بخشيده و به راه حل هاي جايگزين مانند مقاومت منفي ، عمل راديكال انقلابي ، نگاه به بيرون از مرز ها و در بهترين گزينه ، بازگشت به حوزه‌ي عمومي و تلاش براي تاثير گذاري از راه فرهنگ سازي روي بياورند. . وقتي همه ي تلاش ها براي اصلاح قدرت از درون آن با بن بست مواجه مي شود ناگزير اصلاحات به نمايشي مبدل مي شود كه در آن فعالان اين عرصه از بازيگران تاثير گذار به ناظراني بي اختيار و منفعل فرو كاسته شده اند و به تدريج هم زمان با اين روند شوم رابطه ي تاثير و تأثر أنها با طبقه ي متوسط جامعه نيز نقصان مي پذيرد.. راستي طبقه ي متوسط جامعه كه در سال هاي اخير بيشترين هزينه را با كمترين حاصل براي همراهي با اصلاح طلبان پرداخته است آيا مي تواند يك بار ديگر به وعده هاي روشنفكرانه دل خوش كند و با حضور در صحنه ي انتخابات نشان دهد كه مايل است در بازي قدرت نماينده اي داشته باشد؟ چطور و به چه قيمتي؟
براي پاسخ دادن به اين پرسش ها ،به اعتقاد من، لازم است اندكي از برج عاج ايدئاليسم پايين بياييم و وضع موجود را به شيوه اي عقلايي مورد بررسي قرار دهيم. بايد ديد چه فرايندي به جدايي روشنفكران از طبقه ي متوسط انجاميده است و اين جدايي در نهايت به سود كيست؟
راست است كه نمايندگان جنبش اصلاحات در سال هاي اخير نتوانسته اند بسياري از حداقل ها را براي طبقه اي كه آنها را به نمايندگي برگزيد فراهم كنند اما در اين قضيه آيا همه ي تقصير ها متوجه آنهاست ؟ آيا نمي توان تصور كرد كه توقع زير و زبر كردن ساختار سياسي كشور، آن هم به طور خلق الساعه و بدون ايجاد زمينه هاي اجتماعي و سياسي آن ، كه از سوي برخي از كنشگران سياسي در سال هاي اخير مطرح و تبليغ شده بود توقعي دور از واقعيت و غير عملي بوده است كه قتل زود هنگام نهال انديشه مداري از نتايج اوليه ي آن است؟
قطع شدن پيوند روشنفكران با طبقه ي متوسط از آنجا آغاز شد كه بسياري از روشنفكران به عواماته شدن امر سياسي و تبعيت از مسير حوادث روز تن دادند . به همان نسبت كه توليد نظريه و مشاهده ي نقادانه ي اجتماع نزد روشنفكران جاي خود را به تحليل هاي شتاب زده و احساساتي داد، اعتماد عمومي طبقه ي متوسط به اين قشر نيز نقصان گرفت و در نهايت كار به آنجا كشيد كه تاثير گذاري اين قشر در ميان گروهي كه قرار بود نمايندگي اش كنند بسيار پايين تر از حدود انتظار شد. طبقه ي متوسط جامعه كه از روشنفكران خود توقع توليد ايده و راهكار داشت با وضعي مواجه شد كه در آن رشد مطالبات ملي بيش از آن بود كه امكانات روشنفكران در بازه‌ي انديشه و عمل جواب گوي آن باشد. بسياري از اصلاح طلبان نيز با درگير شدن در بازي تمامت خواهان به حفظ مواضع فتح شده قناعت كردند غافل از اين كه صرف حضور آنها در عرصه ي سياسي جواب گوي خواست طبقه اي كه آنها را به قدرت رساند نبود. اگر بنا بر اين بود كه حضور اين نمايندگان در قدرت ثمري براي مردم و در جهت اراده ي فراگير آنها براي محدود كردن قدرت و گسترش حوزه ي عمومي نداشته باشد طبقه ي متوسط با چه استدلالي بايد براي ماندن اينان در قدرت هزينه هاي روزافزوني را كه از سوي تمامت خواهان تحميل مي شد، مي پذيرفت ؟
در چنين شرايطي بود كه جامعه، كاهش مشاركت طبقه ي متوسط را در دو انتخابات اخير تجربه كرد و گرايش تحريم بر آن است كه اين تجربه را در انتخابات پيش رو نيز تكرار كند. بگذاريد به اين پرسش عميق تر بيانديشيم كه آيا پشت كردن به صندوق هاي رأي و تن دادن به تقديري كه بازي قدرت پيش روي جنبش انديشه مداري قرار داده است كاري عقلاني است ؟ از پس اين عمل -يا به عبارتي بهتر بي‌عملي- چه نتيجه اي عايد طبقه ي متوسط خواهد شد؟
فرض مي كنيم كه گرايش تحريم موفق شود بخش قابل توجهي از طبقه ي متوسط جامعه را با خود همراه كند. نتيجه ي منطقي چنين اتفاقي از دو حالت خارج نيست يا يكي از نامزدان محافظه كار به كاخ رياست جمهوري مي‌رود كه در آن صورت بايد پرونده‌ي اصلاحات از درون را لااقل در آينده ي نزديك مختومه فرض كنيم و يا اين كه رفسنجاني و همكاران ميانه رو او به پيروزي مي‌رسند كه با توجه به گرايش رفسنجاني به راضي نگه داشتن بنيادگرايان بعيد به نظر مي‌رسد از اين رهگذر فضاي مناسبي براي ادامه ي حيات جنبش مدني غير دولتي فراهم شود. نكته اينجاست كه اگر چه با اين اتفاق تعارض هاي دروني حاكمان به حداقل مي‌رسد و حاكميت يكدست مي شود اما اين اتفاق هيچ سودي براي طبقه ي متوسط در بر نخواهد داشت . آن دسته از نيرو‌هاي خارج از حاكميت كه به راديكال شدن فضاي كشور پس از چنين رويدادي اميد بسته اند بايد نخست در نظر بگيرند كه طبقه ي حامي اصلاحات در جامعه ي ايران حاضر نيست مطالبات خود را به هر قيمتي به دست بياورد و در صورتي كه هزينه ي حضور در صحنه سياست از حد مشخصي بيشتر شود عطاي آن را به لقايش خواهد بخشيد . و دوم اين كه در صورت دخالت خارجي در سرنوشت ايران هزينه هاي زيادي مانند اشغال كشور و ناامني و هرج و مرج ناشي از آن به كشور تحميل مي شود كه مستقيم از جيب طبقه ي متوسط و تحصيل كرده پرداخت خواهد شد. از سوي ديگر نمونه ي عراق نشان داد كه ميان مطرح شدن انديشه ي دخالت نيروهاي بيروني تا عملي شدن آن فاصله ي زماني زيادي وجود دارد كه با تحميل انواع محروميت ها و تحريم ها و نابودي كامل اقتصاد كشور هدف همراه مي شود. وضعي كه هيچ عقل سليمي آن را براي كشور خود آرزو نمي كند.
در نهايت اين نكته را هم بايد در نظر گرفت، به شهادت نتايجي كه از دو انتخابات گذشته حاصل شد تحريم انتخابات در عمل موفقيت جنداني عايد طراحان و مبلغانش نمي كند چرا كه در نظام طبقاتي جامعه ي ايران به دليل موقعيت خاص اجتماعي آن، طبقه ي متوسط طبقه اي نوپا محسوب مي شود كه هنوز به تمامي داراي مشخصات يك طبقه نيست و هنوز اعضاي اين طبقه به طور كامل به درك مشخصي از مفاهيمي چون سود و زيان مشترك نرسيده‌اند . به همين دليل احتمال اين كه هر كس منافع آني خود -يا آنچه منافع آني خود مي پندارد- را به منافع طبقه و كشور ترجيح دهد بسيار است . چنان كه پيامد تحريم در دو انتخابات گذشته محروم شدن جامعه از قدرت تاثير گذار تحصيل كردگان و نخبگان و تسخير مرحله اي حاكميت توسط نمايندگان نيروهاي بي‌طبقه و لمپن اجتماع بوده است.
با اين استدلال شركت نكردن در انتخابات به بهانه ي مشروعيت زدايي از حاكميت اشتباهي تاكتيكي به نظر مي‌رسد. چرا كه در غياب بديل مناسب براي حاكمان فعلي تنها به باز تر شدن دست طيف هاي سركوبگر در سركوب طبقه ي متوسط خواهد انجاميد.
راي دادن به معين گزينه ي ديگري است كه فراروي جنبش انديشه مداري و آزادي خواهي ايران قرار دارد، اولين نتيجه ي چنين اقدامي نمايش اراده ي طبقه متوسط اجتماع به حاكمان با تحمل كمترين هزينه است. دومين فايده ي آن پيدايي فرصت بيشتر براي شكل گيري نهاد هاي قدرتمند مدني است كه توانايي پي گيري مطالبات طبقه ي متوسط و تاثير گذاري بر سياست كلان كشور را داشته باشند . سومين و مهم ترين دليل براي انتخاب معين اين است كه در رقابت هاي حاضر راي دادن به او تنها راي دادن به يك شخص نيست . اين اولين بار است كه يك جريان فكري برآمده از طبقه ي متوسط ايده آل هاي خود را مطرح مي كند و نامزدي را مي يابد كه به آن ايده ال ها متعهد باشد. در واقع راي دادن به معين آغاز مرحله اي نوين در مبارزات عقل مداران با تمامت خواهان است كه در آن قهرمان سازي و كيش شخصيت جاي خود را به برنامه محوري داده است . راي دادن به معين بر اين مبنا راي دادن به انديشه مداري است و فرصتي است تا ببينيم به عنوان يك فرد تا چه حد مي توانيم عاقلانه و به دور از احساسات لحظه اي تصميم بگيريم.