بحث از حقوق مولف در فضای مجازی چیز تازه ای نیست. هر روز در گوشه ای یکی از نویسندگان با موردی برخورد می کند که می توان از آن با عنوان بی توجهی به حقوق مولف یاد کرد. و این بار گویا این شتر تصمیم گرفته است بر در خانه ی صاحب این قلم بخوابد.
ماجرا از این قرار است که چند ماه قبل به سفارش دوست خوبم علی اصغر سیدآبادی مطلب کوتاهی نوشتم درباره ی دوره ی بیست و پنجم جشنواره ی فیلم فجر که یک روز بعد از خانمه ی جشنواره در صفحه ی ویژه ی جشنواره در روزنامه ی اعتماد ملی مورخ 23 بهمن 1385 چاپ شد.(متاسفانه آرشیو سایت این روزنامه درست کار نمی کند) امروز در حالی که اتفاقی به دنبال مطلب دیگری در اینترنت می گشتم متوجه شدم که خبرگزاری جدیدالتاسیسی به نام خبرگزاری هنر آن مطلب را بدون ذکر ماخذ و به شکلی که انگار مطلب تولیدی خودش باشد در روز 25 بهمن 85 دوباره منتشر کرده است. تصور می کنم این نکته بدیهی باشد که هیچکس نمی تواند هر روز در اینترنت به دنبال مواردی این چنین از نقض حقوق خود بگردد . از همین رو است که امکان دارد ناقضان حقوق مولف تا مدت ها بتوانند عمل زشت خود را از چشم مخاطبانشان پنهان کنند.
من تا امروز از وجود این خبرگزاری اطلاعی نداشته ام و نمی دانم کدام همکار مطبوعاتی مسوولیت اداره ی آن را بر عهده دارد. اما یقین دارم خود ایشان هم با کمی انصاف به بنده این حق را می دهند که محل انتشار مطالبم را خودم انتخاب کنم. شرافت مطبوعاتی ایجاب می کند که وقتی خیال داریم آثار کسی را منتشر کنیم لااقل خود او را در جریان این امر بگذاریم و از او به عنوان صاحب حقوق معنوی اثر اجازه بگیریم.
متاسفانه در کشور ما این پندار نادرست به وجود آمده است که وقتی مطلبی روی اینترنت منتشر شد گروهی آن را در زمره ی اموال عمومی به حساب می آورند و خود را مجاز می دانند تمام یا قسمتی از آن را هر طور دلشان خواست و هر جا که احتیاج داشتند منتشر کنند. چنین رفتارهایی علاوه بر آن که امنیت فکری صاحبان قلم را مخدوش می کند بر اطمینان مخاطبان نسبت به رسانه های الکترونیک هم اثر معکوس دارد. این در حالی است که هر روزنامه نگار حرفه ای نیک می داند که تنها سزمایه ی واقعی یک رسانه اطمینان مخاطبان است.
امیدوارم مسوولان این خبرگزاری ضمن درج منبع خبر در مطلب مذکور، در آینده از تکرار این عمل ناشایست و دور از اخلاق حرفه ای دوری کنند.
ماجرا از این قرار است که چند ماه قبل به سفارش دوست خوبم علی اصغر سیدآبادی مطلب کوتاهی نوشتم درباره ی دوره ی بیست و پنجم جشنواره ی فیلم فجر که یک روز بعد از خانمه ی جشنواره در صفحه ی ویژه ی جشنواره در روزنامه ی اعتماد ملی مورخ 23 بهمن 1385 چاپ شد.(متاسفانه آرشیو سایت این روزنامه درست کار نمی کند) امروز در حالی که اتفاقی به دنبال مطلب دیگری در اینترنت می گشتم متوجه شدم که خبرگزاری جدیدالتاسیسی به نام خبرگزاری هنر آن مطلب را بدون ذکر ماخذ و به شکلی که انگار مطلب تولیدی خودش باشد در روز 25 بهمن 85 دوباره منتشر کرده است. تصور می کنم این نکته بدیهی باشد که هیچکس نمی تواند هر روز در اینترنت به دنبال مواردی این چنین از نقض حقوق خود بگردد . از همین رو است که امکان دارد ناقضان حقوق مولف تا مدت ها بتوانند عمل زشت خود را از چشم مخاطبانشان پنهان کنند.
من تا امروز از وجود این خبرگزاری اطلاعی نداشته ام و نمی دانم کدام همکار مطبوعاتی مسوولیت اداره ی آن را بر عهده دارد. اما یقین دارم خود ایشان هم با کمی انصاف به بنده این حق را می دهند که محل انتشار مطالبم را خودم انتخاب کنم. شرافت مطبوعاتی ایجاب می کند که وقتی خیال داریم آثار کسی را منتشر کنیم لااقل خود او را در جریان این امر بگذاریم و از او به عنوان صاحب حقوق معنوی اثر اجازه بگیریم.
متاسفانه در کشور ما این پندار نادرست به وجود آمده است که وقتی مطلبی روی اینترنت منتشر شد گروهی آن را در زمره ی اموال عمومی به حساب می آورند و خود را مجاز می دانند تمام یا قسمتی از آن را هر طور دلشان خواست و هر جا که احتیاج داشتند منتشر کنند. چنین رفتارهایی علاوه بر آن که امنیت فکری صاحبان قلم را مخدوش می کند بر اطمینان مخاطبان نسبت به رسانه های الکترونیک هم اثر معکوس دارد. این در حالی است که هر روزنامه نگار حرفه ای نیک می داند که تنها سزمایه ی واقعی یک رسانه اطمینان مخاطبان است.
امیدوارم مسوولان این خبرگزاری ضمن درج منبع خبر در مطلب مذکور، در آینده از تکرار این عمل ناشایست و دور از اخلاق حرفه ای دوری کنند.
1 comment:
salam aghaye behnam. khandam va lezzat bordam. ba inkeh khod midanid nazaram dar morede sher va shaere khoub ba nazare zaherie shoma motafavet ast amma ehterame shoma mahfouz ast. movaffagh bashid. a.m.massiha( htpp://www.kashkarat.blogfa.com)
Post a Comment