پاسخ به مدعی

اخیرا شخصی با نام مستعار لاله رستگار در فضای نظرخواهی سایت خوابگرد چند اتهام را متوجه من دانست که همان جا پاسخی در خور به او دادم. از آن جا که بحث ربط چندانی به مطلب آقای شکراللهی نداشت ایشان تصمیم گرفت کل آن را از فضای سایتش حذف کند. با این حال و برای روشن شدن ذهن خوانندگانی که احیانا تا پیش از پاک شدن مطالب خانم رستگار آن ها را خوانده اند توضیح چند نکته را ضروری می دانم.
خانم رستگار تصور کرده بود که من برای شعرخوانی به فرانسه «اعزام» شده ام و این را با ذهنی توطئه اندیش به «دفاع» من از عملکرد جایزه ی روزی روزگاری مربوط کرده بود. جهت اطلاع ایشان و افراد مشابهی که چنین شبهه ای پیدا کرده اند می گویم که بنده هرگز برای شعرخوانی به فرانسه نرفته ام . تنها سفر فرهنگی من برای شعرخوانی به آلمان و با دعوت رسمی موسسه ی

Literatur Werkstatt

بوده است که این دعوت نیز توسط طرف آلمانی و بعد از ملاحظه ی ترجمه هایی از شعرهایم که از میان آثار 30 شاعر نامدار معاصر انتخاب شده بود صورت گرفت. به این ترتیب واضح است که هیچ یک از دست اندرکاران جایزه ی مزبور در سفر من نقشی نداشته اند. بر خلاف نظر خانم رستگار در این سفر بنده نماینده ی شعر ایران نبودم و تنها به عنوان یک شاعر معاصر ایرانی که آثارش مورد توجه برگزار کنندگان کارگاه ترجمه ی موصوف قرار گرفته بود در برنامه حضور داشتم. در نشستی هم که بعد از شعرخوانی بر پا شد تاکید کردم که شعر من نماینده ی شعر امروز ایران نیست و شعر ایران را صدا ها و گرایش های گوناگونی نمایندگی می کنند که با هم و در کنار هم به همزیستی ادامه می دهند.
در نهایت بد نیست اشاره کنم که استقبال از آثار من بسیار خوب بود و همزمان با این سفر ترجمه ی آلمانی سومین مجموعه شعر من با عنوان

« Der Mond verbreitet Gerüchte »

توسط نشر

Hakim Verlag

در آلمان منتشر شد.
این قبیل شبهه افکنی ها از طرف کسانی که می خواهند با جار و جنجال در چشم حقیقت خاک بپاشند تازگی ندارد. این توضیح را تنها از آن جهت دادم که از جوسازی بیهوده علیه دست اندرکاران جایزه ی روزی روزگاری جلوگیری شود.